Ciekawostki,  Język włoski,  Nauka,  Wszystkie wpisy

Język włoski na świecie

Dzięki swej pięknej melodii i radosnemu brzmieniu języki włoski ma wielu miłośników na całym świecie. Ludzie z różnych zakątków świata uczą się włoskiego w instytutach włoskiej kultury, na uniwersytetach, w szkołach językowych lub przyjeżdżają na kursy języka Dantego do Włoch. Największymi ośrodkami nauczającymi go we Włoszech są Perugia i Siena, które organizują uznawane na całym świecie egzaminy potwierdzające znajomość włoskiego – CELI (Universita’ per Stranieri di Perugia) i CILS (Universita’ per Stranieri di Siena).

Niewiele osób wie, iż kilkaset lat temu język włoski postrzegany był jako lingua franca, neutralny język pozwalający na łatwą i skuteczną komunikację osób innej narodowości. Francesco Bruni odkrył wiele umów międzynarodowych z XVI-XVIII w. sporządzonych właśnie w tym języku. Traktat pokojowy z 1739 roku między Austrią, Turcją i Rosją, oraz z roku 1774 między Rosją a Turcją, spisane zostały w języku neutralnym dla wszystkich stron porozumienia, czyli w języku włoskim.

Coraz częściej współcześni pisarze wybierają włoski, a nie swój język ojczysty, wydając swoje dzieła. Przykładem jest pisarka albańskiego pochodzenia Ornela Vorpsi, rumuński pisarz i poeta Mihai Mircea Butcovan, czy pisarka bengalskiego pochodzenia Jhumpa Lahiri. Jhumpa Lahiri napisała nawet słynny, obszerny artykuł “Teach yourself Italian” dla magazynu The New Yorker o swoich zmaganiach z nauką języka, który tak bardzo ją zafascynował. Albańska artystka Ornela Volpsi swoją debiutancką powieść – “Kraj, gdzie nigdy się nie umiera” wydała najpierw w języku włoskim. Książka została wyróżniona kilkoma włoskimi nagrodami literackimi, w tym Premio Grinzane Cavour oraz Premio Viareggio.

Język włoski jest dziś na nowo odkrywany przez kolejne już pokolenia włoskich emigrantów. Szacuję się, że w latach 1870-1970 na emigrację udało się około 20 milionów Włochów. Pierwsze wyprawy odbywały się w dramatycznych warunkach. Za lepszym życiem do Ameryki wyjeżdżały często niemal całe wioski lub miasteczka. Tam pierwsze pokolenie, w nowej lokalnej wspólnocie kultywowało wspólnie swoje zwyczaje, tradycję, język i dialekt. Drugie pokolenie przejmowało już język i kulturę kraju, który ich rodzice wybrali na emigrację. Język włoski stopniowo zanikał w ich codziennym życiu. Najczęściej dopiero w trzecim pokoleniu pojawiało się pragnienie poznania języka i kultury przodków, chęć powrotu do korzeni. Dziś bardzo często to właśnie potomkowie pierwszych imigrantów uczą się języka włoskiego na uczelniach w swoich krajach lub wyjeżdżają w tym celu do Włoch, ucząc się go podczas dłuższych wakacji.

Językiem włoskim posługuje się dziś także coraz więcej imigrantów, którzy na swoją nową ojczyznę wybierają Włochy. Szacuje się, że w 2001 roku było ich około 1,3 mln, natomiast według spisu powszechnego z 2011 – już 4,5 mln (7,7% populacji) i liczba ta nadal rośnie.

Język włoski możemy do dziś usłyszeć także na kontynencie afrykanskim, w byłych włoskich koloniach (Libia, Etiopia) czy krajach, gdzie przez lata liczna była obecność Włochów. W latach 50-tych w Tunezji żyło ich około 100 tysięcy. Wielu żyło także w Egipcie, gdzie urodził się m.in. poeta Giuseppe Ungaretti i piosenkarka Dalida.

Język włoski jest dziś bardzo chętnie wybierany przez studentów na całym świecie. Plasuje się aktualnie pod tym względem na czwartym miejscu. To język opery i sztuki, język wielkich pisarzy i poetów. Wielu obcokrajowców dzięki jego nauce pragnie poznać te dzieła w oryginale, ciesząc się najczystszym i najprawdziwszym ich brzmieniem.

 

4 komentarze

  • Olka

    Przytoczona Ornela Vorpsi raczej nie miała wyjścia, bo nikt by jej książki po albańsku nie wydał. W szczególności, że jednak mieszkała we Włoszech (na początku lat 90. uciekła z Albanii, w której właśnie upadł komunizm i granice się otworzyły – wcześniej bowiem kraj ten był odcięty od reszty świata), a później w Paryżu. Język włoski dla wielu Albańczyków jest drugim językiem, a Włochy przez długi czas stanowił kraj, do którego licznie emigrowali.

    • wlochysubiektywnie

      Zgadza się. Gratuluję znajomości tematu. Emigrując w latach 90-tych do Włoch miała już jednak dwadzieścia kilka lat,
      a włoski nie był jej ojczystym językiem. Trzeba bardzo dobrej jego znajomości, by móc w nim pisać nagradzane powieści.
      W Tiranie rozpoczęła także studia, zanim wyemigrowała do Włoch,
      gdzie podjęła studia w Mediolanie.Język włoski otwarł jej drogę na świat.
      Albania to jeden z najbardziej wielojęzycznych krajów w Europie.
      Pod koniec reżimu komunistycznego Albańczycy mieli dostęp do włoskiej telewizji,
      stąd też taka dobra jego znajomość wśród młodych ludzi. Oczywiście w przeszłości język włoski,
      był tam nawet językiem urzędowym – czasy włoskiego protektoratu (1939-1943).
      Wcześniej w 1933 dekretem Króla Zogu I język włoski został wprowadzony do szkół.
      Stąd bardzo dobra znajomość włoskiego także wśród osób starszych.
      Sama poznałam wielu albańskich studentów w Perugii ponad 10 lat temu, studiujących na Universita’ degli Studi,
      który mieli wtedy duże problemy z pozwoleniem na legalny pobyt we Włoszech i kontynuowanie tam nauki.
      Dziękuję na zwrócenie uwagi na tak ważny albański wątek. To bardzo dobry pomysł na kolejny wpis.

    • wlochysubiektywnie

      Gratulujemy!!! Słuchać, słuchać i jeszcze raz słuchać – wszystkiego, co się tylko da po włosku. Możliwości są teraz ogromne: raiplay.it, netflix, youtube (np kanał prestiżowej włoskiej uczelni z Pizy: Scuola Normale Superiore: https://www.youtube.com/channel/UCaTK_MP4BC2_MvXx2xlj7kg – można oglądać wykłady ze znanymi gośćmi na żywo, jest też wiele nagrań archiwalnych, np. wykład Umberto Eco o tłumaczeniach). Tym ciekawym źródłom poświęcimy niebawem kolejny z wpisów w dziale języka włoskiego. Raz jeszcze gratulujemy wysokiego poziomu i zachęcamy do dalszej nauki.

Skomentuj wlochysubiektywnie Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *